Transistor – Prijsbeest

Door de mazen van het net
Glipt het prijsbeest naar de zee
Ik moet er maar mee leren leven
En dat valt niet altijd mee

Wanneer kom je boven water
Ik ben benieuwd hoe het nu gaat
En wat er nog zou kunnen later
Of het liefst van al vandaag

Prijsbeest gun me toch een blik
Op wat had kunnen zijn
Laat me nog heel even dromen
Ik ontwaak wel van de pijn

Ik draag water naar de zee
En vraag me af of je het voelt
En als het dan wat tegenvalt
Is het toch nog goedbedoeld

Jouw witte manen schijnen licht
Op het donker van mijn ziel
Vind je dat niet indrukwekkend
Of klinkt dat wat labiel

Prijsbeest gun me toch een blik
Op wat had kunnen zijn
Laat me nog heel even dromen
Ik ontwaak wel van de pijn

Prijsbeest gun me toch een blik
Op wat niet heeft mogen zijn
Laat ons nog heel even dromen
Het hoeft heus niet echt te zijn

Ik loop achterwaarts de toekomst in
Mijn blik op een verleden
Dat nooit is geweest

Ik loop blindelings het water in
En tot overmaat van ramp
Is zwemmen niet aan mij besteed

Prijsbeest gun me toch een blik
Op wat had kunnen zijn
Laat me nog heel even dromen
Ik ontwaak wel van de pijn

Prijsbeest gun me toch een blik
Op wat niet heeft mogen zijn
Laat ons nog heel even dromen
Het hoeft heus niet echt te zijn

Prijsbeest gun me toch een blik
Op wat had kunnen zijn
Laat me nog heel even dromen
Ik ontwaak wel van de pijn

Prijsbeest gun me toch een blik
Op wat niet heeft mogen zijn
Laat ons nog heel even dromen
Het hoeft heus niet echt te zijn

Terug naar alle teksten